Sakramenty to widzialne znaki niewidzialnej łaski, udzielanej przez Chrystusa w sposób pewny i niezawodny. Kościół jest przede wszystkim środowiskiem sakramentów. Wszystkie one zostały ustanowione przez Chrystusa (Mt 28,19; 1 Kor 11,23-25; J 20,23; Jk 5,14; Dz 8,14-17). Niektóre jednak pośrednio, gdy tworząc Kościół, Chrystus "zasiał je w nim jak ziarno".
Sakrament oznacza wydarzenie spotkania Boga z człowiekiem. Dar rzeczywistości dostępnej jedynie przez wiarę, docierający przez rzeczywistość rozpoznawalną zmysłowo (znaki, gesty, słowa). Sakramenty w istocie są tajemnicą. Teologia uczy, że "oznaczają taki obrzęd liturgiczny, który z woli Chrystusa czyni człowieka niewidzialnie uczestnikiem życia Bożego i mocy zbawczej." Sakramenty towarzyszą najważniejszym etapom rozwoju życia człowieka.
Jest siedem sakramentów. Trzy z nich są niepowtarzalne: Chrzest, Bierzmowanie i Kapłaństwo. Pozostawiają w duszy "niezmywalną pieczęć" - znak przymierza z Bogiem. Pozostałe cztery można przyjmować wielokrotnie. Chociaż Eucharystia jest określona jako Najświętszy Sakrament, to jednak decydujący jest Chrzest, który jest fundamentem życia chrześcijańskiego i bramą duchowego rozwoju. Sakramenty wyrażają i odżywiają wiarę; ułatwiają oddawanie czci Bogu; przemieniają i dokonują uświęcenia człowieka; budują i wzmacniają Wspólnotę Kościoła. Katechizm dzieli je na trzy grupy: sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, bierzmowanie, Eucharystia, uzdrowienia: sakrament pokuty i pojednania oraz namaszczenia chorych, sakramenty w służbie Komunii, czyli święceń i małżeństwa, ponieważ "są nastawione na zbawienie innych ludzi. Przez służbę innym przyczyniają się także do zbawienia osobistego". Zasadniczo, aby przyjąć konkretny sakrament, wymagana jest wiarygodna prośba, odpowiednie przygotowanie i brak przeszkód ze strony prawa kościelnego.