Strona używa cookies (ciasteczek). Do czego są one potrzebne można dowiedzieć się => w tym miejscu. Korzystanie z naszego serwisu jest jednoczesnym wyrażeniem zgody na używanie cookies (ciasteczek), zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Można zmienić ustawienia w przeglądarce tak aby nie pobierała ona ciasteczek.

O parafii

Historia kościoła w Różanie

archiwum

        Na ziemi różańskiej pierwszą świątynię, pod św. wezwaniem Jana Chrzciciela, wzniesiono najprawdopodobniej już w XI wieku. Natomiast w końcu XIV wieku wybudowany został drewniany kościół Najświętszej Maryi Panny. Murowaną świątynię św. Anny ufundowała królowa Anna Jagiellonka w 1. połowie XVI wieku. Niedługo potem zamówiono obraz patronki parafii. Wizerunek św. Anny Samotrzeciej wykonał nieznany artysta na przełomie XVI i XVII wieku. Umieszczono go w głównym ołtarzu. Obecnie oryginał znajduje się w Muzeum Diecezjalnym w Płocku. W różańskiej świątyni, w kaplicy św. Anny, można dziś podziwiać jego wierną kopię.

        W latach 1780- 1781 oraz 1837- 1841 przeprowadzono gruntowny remont kościoła.
W latach 1907- 1913 rozbudowano go według projektu architekta Stefana Szyllera. Rozebrano wtedy środkową część korpusu i wzniesiono nowy, prostopadły do dawnej osi kościoła. Dawne prezbiterium oraz zachodnia cześć nawy zostały zamienione na kaplice tworzące rodzaj transeptu. Tak powstała obecna neogotycka świątynia. Działania militarne okresu I wojny światowej doprowadziły do częściowego zniszczenia świątyni w latach 1914- 1915. Najbardziej ucierpiała fasada z trzema wieżami. W latach 1920- 1927, za proboszczów ks. Klemensa Sawickiego i ks. Franciszka Flaczyńskiego kościół wyremontowano i odbudowano fasadę według projektu architekta Brunona Zborowskiego. Fronton kościoła nigdy jednak nie powrócił już do stanu pierwotnego. Odbudowano tylko jedną wieżę.

       W nowym projekcie fasady kościoła nie uwzględniono również pięknej rozety nad głównym wejściem. Kościół ucierpiał ponownie wskutek działań wojennych z września 1939 (zniszczona wieża),a przede wszystkim w wyniku walk z lat 1944- 1945. Poważnie uszkodzone zostały mury, sklepienie, wyposażenie wnętrza (spalone zostały drzwi, ołtarz główny, ołtarze boczne, konfesjonały, ławki). Metalowe przęsła z ogrodzenia placu kościelnego zostały zrabowane przez Niemców. Wewnątrz budowli, pod wszystkimi filarami, wykopano doły, w których planowano umieścić ładunki wybuchowe w celu całkowitego zniszczenia kościoła. Nie udało się jednak Niemcom zrealizować tego planu. Odbudowa zniszczonej w 80% świątyni trwała do roku 1964. Proboszczem był wtedy ks. Stanisław Puchaczewski. W latach 1964- 1977, dzięki zaangażowaniu ks. proboszcza Kazimierza Maja, kościół został wyposażony w ołtarz soborowy, chrzcielnicę, ławki i konfesjonały. Wtedy również zlecono wykonanie polichromii nawy głównej Józefowi Warzyńskiemu. W latach 1977- 1989 ks. proboszcz Paweł Orłowski wyremontował dach wieży i zakupił organy. Lata 1989- 2002 i posługa ks. proboszcza Jana Pawłowskiego to przede wszystkim czas, w którym wymieniono pokrycie dachu całej świątyni. Od 2002 roku natomiast, staraniem ks. proboszcza Ryszarda Kłosińskiego, poddano konserwacji polichromię i zlecono aranżacje wnętrza kościoła profesorowi Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie- panu Pawłowi Jakubowskiemu. Według jego projektów wykonano trzy nowe ołtarze (w kaplicy św. Anny oraz ołtarze Miłosierdzia Bożego i Jana Pawła II w nawach bocznych). Położono nową posadzkę, odnowiono ołtarz główny, ambonę (której przywrócono dawny wygląd), ławki, do stylu świątyni dostosowano balkon chórowy, żyrandole (11), kinkiety (18) i wieczna lampkę. Osuszono również fundamenty świątyni i zabezpieczono przed wilgocią ściany. Wykonano renowację elewacji kaplicy Św. Anny. Uporządkowano plac przed kościołem (wykonano parking) i wokół kościoła (ułożono granitowy chodnik). Część muru kościelnego postawiono na nowo, a część wyremontowano. W latach 2008- 2010, dzięki zaangażowaniu ks. proboszcza Ryszarda Kłosińskiego dokonano kompleksowego remontu plebanii, zaprojektowanej w 1908 roku przez Stefana Szyllera.

       W tym samym roku rozpoczęto jej budowę. Generalny remont budynku plebanii wraz z aranżacją jej otoczenia wykonała firma Narew Styl Sp. z o.o. pod kierownictwem pana Bronisława Krawczyka. Przeprowadzenie prac zakrojonych na tak szeroką skalę możliwe było dzięki ofiarności i zaangażowaniu parafian oraz przychylności i wsparciu władz Miasta.